Skolioza i psychika chorego
Lekarze, którzy zajmują się diagnostyką i leczeniem skoliozy zazwyczaj koncentrują się przede wszystkim kondycją fizyczną, w jakiej znajduje się ich pacjent. Trudno dziwić się im pamiętając o tym, że właśnie na tym polegają ich obowiązki, oni zaś starają się wywiązać się z nich najlepiej, jak potrafią. Nie można jednak zapominać o tym, że skrzywienie kręgosłupa jest również problemem estetycznym, a jego waga jest bardzo duża również dlatego, że zmagają się z nim osoby bardzo młode, a tym samym posiadające szczególny stosunek do opinii na swój temat wygłaszanych przez osoby, które znajdują się w ich otoczeniu.
Osoby, które zmagają się z problemem skoliozy (bez względu na to, czy muszą nosić gorset ortopedyczny, czy też oczekują właśnie na zabieg prowadzący do zahamowania postępów choroby) powinny być zatem aktywnie wspierane tak przez rodziców, jak i przez inne osoby znajdujące się w ich otoczeniu. Przekonywanie ich, że zdanie rówieśników nie jest tak ważne, jak ich własne zdrowie jest oczywiście działaniem, które znajduje uzasadnienie, osoby odwołujące się do takiego argumentu musza jednak liczyć się z tym, że nie jest on szczególnie przekonujący, gdy ma się kilkanaście lat. Znacznie lepsze rezultaty przynosi zatem pomoc w doborze takiej garderoby, która częściowo choćby ukrywa gorset, udzielanie profesjonalnych informacji na temat czekającej dziecko operacji i jej konsekwencji, a przede wszystkim – wspieranie młodego pacjenta walczącego z brakiem akceptacji ze strony rówieśników. Obowiązkiem rodziców jest też uważne obserwowanie zachowania dziecka, nie można dopuścić bowiem do tego, aby brak akceptacji dla własnego ciała zdeformowanego przez chorobę wywarł trwały wpływ na jego zdrowie psychiczne. Wsparcia można szukać zarówno u lekarza opiekującego się osobami zmagającymi się z problemem skoliozy, jak i w Internecie, wirtualna sieć pozwala bowiem na nawiązanie kontaktów z innymi osobami zmagającymi się z podobnymi problemami oraz na wymienianie się z nimi doświadczeniami.